بخشی از نوشته منتشر شده در ارگان حزب کمونیست مارکسیست لنینیت استرالیا

_{نوشته: جان جی. در ۱۷ فوریه ۲۰۲۵، ترجمه از سایت آینه روز} 

پارلمان سرمایه‌داری مردم را از این آشفتگی نجات نخواهد داد – مبارزه توده‌ای برای قدرت مردمی تنها راه‌حل بحران  

در بحران اقتصادی که استرالیا را درگیر کرده است، تنها یک راه‌حل وجود دارد: مبارزه کارگران و زحمت‌کشان استرالیایی.  

این مبارزه علیه شرکت‌های چندملیتی و هم‌دستان آنهاست، مبارزه برای افزایش دستمزدها، خدمات اجتماعی کافی، کاهش بار کاری، ساعات کاری کمتر، شغل‌های امن و مسکنی که توان پرداخت آن را داشته باشیم. خط مشترک این مبارزه، رهایی از شر شرکت‌های انحصاری خارجی و هم‌دستان آنها و بیرون راندن آن‌ها از استرالیا است، تا حکومت زحمت‌کشان و مردم میهن‌پرست، که اکثریت عظیم جامعه را تشکیل می‌دهند، برقرار شود.  

این مبارزه نباید توسط هیچ‌یک از راه‌حل‌های فریبنده‌ای که ارائه می‌شوند، متوقف شود: محدود کردن دستمزدها، متوازن کردن بودجه دولت، افزایش هزینه‌ها در زیرساخت‌ها، کاهش هزینه‌ها در زیرساخت‌ها، استفاده از پس‌انداز بازنشستگی برای مسکن، کاهش نرخ بهره، چانه‌زنی چندکارفرمایی، یارانه‌ها به مزارع بادی، قطع یارانه‌ها به انرژی‌های تجدیدپذیر، هزینه‌کرد صدها میلیارد دلار برای انرژی هسته‌ای و غیره.  

واقعیت تلخ این است که بحران اقتصادی ادامه خواهد یافت، صرف‌نظر از آنچه پارلمان انجام داده یا انجام خواهد داد. این مبارزه نباید توسط جنجال‌های پارلمانی که برای فریب مردم طراحی شده‌اند، متوقف شود.  

مهم این است که از این حرف‌های پوچ عبور کنیم، با واقعیت اساسی آنچه در جریان است روبرو شویم و آن را حل کنیم.  

سرمایه‌داری در خدمت مردم شکست خورده است. تورم پول، معیشت مردم، پس‌اندازها و چشم‌اندازهای آینده آن‌ها را نابود کرده است. تورم بیان کنونی یک بحران طولانی‌مدت تولید بیش از حد در سیستم سرمایه‌داری، هم در داخل و هم در خارج از کشور است. پس از سال‌ها رنج مردم با دستمزدهایی که به شدت از افزایش قیمت‌ها عقب مانده‌اند، نرخ‌های بهره و اجاره‌های بالا، ورشکستگی کسب‌وکارها و کشورهایی که در بدهی غرق شده‌اند، اقتصاد در نهایت بهبود خواهد یافت، اما با هزینه‌ای گزاف برای مردم. این بهبود طولانی نخواهد بود. مراکز اصلی سرمایه و قدرت سرمایه‌داری در حال خفگی زیر کوه‌های سرمایه‌های انباشته‌ای هستند که جایی برای سودآوری ندارند. این مشکل به جایی نخواهد رسید و در قالب مشکلات دیگری خود را نشان خواهد داد.  

بازارها، منابع مواد خام و مراکز تولید، همه تحت سلطه شرکت‌های انحصاری از آمریکا، چین، اروپا، روسیه و دیگر قدرت‌های امپریالیستی هستند. جنگ بین سرمایه‌داران مختلف برای بازارها و فرصت‌های سرمایه‌گذاری به اوج خود رسیده است و از مبارزات عمدتاً اقتصادی و سیاسی به مبارزات نظامی تبدیل شده است. جنگ‌های تجاری ممکن است به جنگ‌های جهانی منجر شوند.  

جنگ‌ها برای نفت چیز جدیدی نیستند. اما اکنون این جنگ‌ها گسترده‌تر شده‌اند، با جنگ‌های نیابتی در اوکراین، خاورمیانه و دیگر مناطق. اتلاف منابع در جنگ، تخریب تسلیحات و زیرساخت‌ها، کمبودها و بازارهای جدیدی ایجاد می‌کند که به سرمایه‌داران فرصت می‌دهد تا از سرمایه‌های خود برای کسب سود استفاده کنند و برای مدتی از بحران عرضه بیش از حد فرار کنند. برای سرمایه‌داران، جنگ راهی برای خروج از آشفتگی‌های خود است.  

آمریکا در حال آماده‌سازی برای جنگ با چین است. ترامپ تمرکز خود را بر جنگ در آسیا گذاشته است تا کنترل چین و کشورهایی که روز به روز بیشتر به آن وابسته می‌شوند را به دست بگیرد. جنگ‌های نیابتی به سمت جنگ مستقیم بین قدرت‌های بزرگ امپریالیستی پیش می‌روند.  

مردم راه‌هایی برای مقاومت در برابر حرکت‌های امپریالیستی آمریکا و غرب به سمت جنگ دست می زنند. مردم از فلسطین تا غرب پاپوآ و کردستان با اسلحه در دست به پا خاسته‌اند تا آزادی ملی خود را از چنگال امپریالیست‌ها به دست آورند و دفاع کنند. آن‌ها نشان می‌دهند که مقاومت سازمان‌یافته، امپریالیست‌ها را به عقب می‌راند و توطئه‌های آن‌ها علیه مردم را شکست می‌دهد.  

در دهه گذشته، هم دولت‌های لیبرال و هم حزب کارگر بر سر کار بوده‌اند. سبزها در سنا “تعادل” آرا را در دست داشته‌اند. سبزها و مستقل‌ها بین دو بازیگر بزرگ مانور داده‌اند.  

تاکتیک‌های رهبران حزب کارگر ممکن است با داتون متفاوت باشد، که اهمیت نسبی دارد، اما در نهایت، همه آن‌ها از ثروتمندان حمایت می‌کنند و به فقرا حمله می‌کنند. سبزها و تیل‌ها، جکی لمبی، پالمر و دیگران برنامه‌های مختلفی را برای جلب آرا مطرح می‌کنند و وعده می‌دهند که مردم را از ان آشفتگی نجات خواهند داد.  

صرف‌نظر از دولت و ترکیب احزاب در پارلمان که پس از انتخابات شکل می‌گیرد، مشکلات به طور مکرر گریبان‌گیر کارگران و کسب‌وکارهای کوچک می‌شود، در حالی که شرکت‌های انحصاری بزرگ خارجی به غارت استرالیا و مردم ادامه می‌دهند.  

پارلمان و بازی‌های سایه‌ای احزاب در آن، تنها برای حفظ سرمایه‌داری بر دوش ما کار می‌کنند.  

رویای پارلمان را متوقف کنید! پارلمان راه‌حلی برای خروج از این آشفتگی نیست.  

سازمان‌دهی شوید! مبارزه توده‌ای برای قدرت مردمی علیه قدرت انحصاری شرکت‌های خارجی را بسازید.  

در برابر امپریالیسم آمریکا و دیگر امپریالیست‌ها بایستید تا استقلال از سرمایه‌داران خارجی و هم‌دستان محلی آن‌ها، از جمله کانبرا، را به دست آورید.