۷۶ سالگی نکبت؛ فاجعه‌ای بزرگ‌تری در غزه در جریان است

روز چهارشنبه ۷۶ سالگی اخراج جمعی فلسطینان از سرزمین ها خود می باشد. رویدادی که در مرکز مبارزه ملی آن‌ها قرار دارد. اما این تجربه در بسیاری جهات در مقایسه با فاجعه‌ای که اکنون در غزه رخ می‌دهد، کم‌اهمیت‌تر به نظر می‌رسد.

به گزارش آسوشیتدپرس فلسطینی‌ها این روز را نکبت می‌نامند که به معنای فاجعه است. حدود ۷۰۰,۰۰۰ فلسطینی – اکثریت جمعیت پیش از جنگ – قبل و در جریان جنگ ۱۹۴۸ که پس از تأسیس اسرائیل رخ داد، از خانه‌های خود فرار کرده یا رانده شدند.

پس از جنگ، اسرائیل به آن‌ها اجازه بازگشت نداد زیرا این امر منجر به ایجاد اکثریت فلسطینی در داخل مرزهای آن می‌شد. فلسطینیان به جامعه‌ی پناهنده دائمی تبدیل شدند که اکنون تعدادشان حدود ۶ میلیون نفر است و بیشتر آن‌ها در اردوگاه‌های پناهندگان مناطقی شبیه به زاغه‌ها در لبنان، سوریه، اردن و کرانه باختری اشغالی زندگی می‌کنند.

در غزه، پناهندگان و فرزندان آن‌ها حدود سه چهارم جمعیت را تشکیل می‌دهند.

رد درخواست بازگشت فلسطینی‌ها به سرزمین های خود از سوی اسرائیل، یکی از اصلی‌ترین گره های اختلافات فلسطینی – اسرائیلی و یکی از موضوعات پیچیده در مذاکرات صلح است که آخرین بار ۱۵ سال پیش شکست خورد.

اردوگاه‌های پناهندگان همیشه سنگرهای اصلی مبارزات فلسطینی بوده‌اند.

اکنون بسیاری از فلسطینی‌ها از تکرار تاریخ دردناک خود در مقیاسی حتی بزرگ‌تر می‌ترسند.

در سراسر غزه، فلسطینی‌ها در روزهای اخیر ماشین‌ها و گاری‌ها را پر کرده و یا با پای پیاده به طرف اردوگاه‌های چادری که از قبل شلوغ هستند، حرکت کرده‌اند، زیرا اسرائیل حمله خود را گسترش می‌دهد. تصاویر از چندین دوره تخلیه جمعی در طول هفت ماه جنگ، بسیار شبیه به عکس‌های سیاه و سفید سال ۱۹۴۸ است.

مصطفی الغزار، اکنون ۸۱ ساله، هنوز به یاد می‌آورد که چگونه خانواده‌اش وقتی او پنج ساله بود از روستای خود در مرکز اسرائیل کنونی به شهر جنوبی رفح فرار کردند. او می‌گوید که شرایط اکنون بدتر از سال ۱۹۴۸ است.

وی گفت: “آرزوی من در سال ۱۹۴۸ بازگشت به خانه بود، اما آرزوی امروز من زنده ماندن است. من در ترس زندگی می‌کنم.”

جنگ غزه، تاکنون بیش از ۳۵,۰۰۰ فلسطینی را کشته است. این جنگ موجب آواره شدن حدود ۱.۷ میلیون فلسطینی – حدود سه چهارم جمعیت نوار غزه – شده است.

جامعه بین‌المللی به شدت با هرگونه اخراج جمعی فلسطینی‌ها از غزه مخالفت می‌کند.

اسرائیل مدت‌هاست خواستار پذیرش و جذب پناهندگان سال ۱۹۴۸ در کشورهای میزبان شده است و خواست بازگشت آن‌ها را غیرواقعی و تهدیدی برای موجودیت خود به عنوان یک کشور یهودی می‌داند.

حتی اگر فلسطینی‌ها به طور جمعی از غزه اخراج نشوند، بسیاری می‌ترسند که هرگز نتوانند به خانه‌های خود بازگردند یا خرابی‌های ناشی از جنگ زندگی در این منطقه را برای آن ها غیرممکن سازد. تخمین اخیر سازمان ملل نشان می‌دهد که بازسازی خانه‌های تخریب شده تا سال ۲۰۴۰ طول خواهد کشید.

اسرائیل یکی از مرگبارترین و مخرب‌ترین کارزارهای نظامی در تاریخ اخیر را در غزه به راه انداخته است.

بانک جهانی تخمین زده است که ۱۸.۵ میلیارد دلار خسارت به غزه وارد شده است.

حتی قبل از جنگ، بسیاری از فلسطینی‌ها از یک نکبت مداوم صحبت می‌کردند که در آن اسرائیل به تدریج آن‌ها را از غزه، کرانه باختری و بیت المقدس شرقی – مناطقی که آن‌ها برای یک کشور آینده خود می‌خواهند – بیرون می‌راند.

یاره آسی، استادیار فلسطینی دانشگاه سنترال فلوریدا، می‌گوید: “تصور تلاش بین‌المللی که برای بازسازی غزه لازم است، بسیار دشوار به نظر می رسد.”

وی می افزاید: “در اصل، این کسانی هستند که می‌خواهند بمانند، کسانی که برای نسل‌ها در شرایط به راستی دشوار همه تلاش خود را برای ماندن انجام داده‌اند، اما در نهایت به نقطه‌ای می‌رسند که زندگی در اینجا دیگر غیرممکن است.”